Occitània, tres resultas de l’enquèsta lingüistica d’Aquitània

L’enquèsta es pas distribuada a la premsa, mas a las associacions d’Aquitània. Mai de 6000 ciutadans son estats enquestats per telefòne en Aquitània, sovent en lenga occitana (coma previste pel modèl d’enquèsta e del tipe d’estadisticas conegudas pels professionals de las enquèstas).

Perqué l’enquèsta es pas difusida mai grandament ? Perqué amerita pas publicacions dins Sud-Ouest, suls sites d’informacions localas o dins los setmanaris ?

Es una causa que m’espanta grandament.

Per Vilanèva d’Òlt se vei clarament lo trabalh mediatic de Ràdio 4 e la causida mediatica de l’occitan esparpilhat dins lo programa francés.

Lo dorsier sancièr es de demandar a las associacions agenesas, sovent politicament engatjadas, associacions qu’acában d’aver lo dorsier departamental.

Vesèm dins l’enquèsta lingüistica la resulta de dos sègles de destruccion sistematica de l’occitan.

Malgrat una demanda fòrta d’ensenhament, segon l’enquèsta, lo restabliment de la dignitat lingüistica passarà pas sonque per son ensenhament, pertot dins lo sistèma educatiu.

Per assegurar una preséncia publica de la lenga e la definitiva baissa de l'emplec lingüistic sabèm mostrar l’exemple irlandés, pel gaelic d’Irlanda. Aurà calgut l’arribada de la television tot dins la lenga del país, oficiala çaquelà e lenga europèa tanben, aprèp un ensenhament obligatòri dempuèi 1921 ; en 1995 la television arriba e alara avèm la fin de la tombada dels locutors e de las locutriças, e un emplec ambe una visibilitat que tòrnan, dins un país que totes/as èran escolhats dins la lenga, seriosament coma se dèu per una lenga oficiala.

-°-

Preveire dins la vòstra agènda :

Nissart, provençal, occitan … vist dempuèi Le Soir en Belgica

Le Soir, jornal en Belgica, a agut l’aunor de tractar un subjecte jornalistic pron interessant, un subjecte que se barrutla un pauc pertot sul net, l’insulta. Que melhor que la vulgaritat per manejar l’insulta ?

Vaquí l’article, al mièg d’aqueste article podèm legir citacions en foncion de las lengas, per determinar una causa que sabèm, totes los qu’an mantunas lengas en boca, las insultas son lo rebat de la civilizacion qu’es portada per la lenga ; se lo subjecte èra estat tractat per un Parisenc o de las letras parisencas (Les Lettres françAIses), las lengas causidas serián «lengas de cultura», es de dire lenga dels Estats independents, car de lengas ambe grandas literaturas (veire la vídeo sul costat del blòg, vídeo d’un tròç de programa de France Culture), donc pas dins los patois que las elitas francesas an decidit la mòrt…. dempuèi 800 annadas, e que la Francofonia assaja de perseguir l’òbra anti-umana, e talament valorizada a totes los nivèls de las classas socialas o las castas, veire coorporatismes.

Vaquí l’article :

Al mièg donc mantunas lengas son presas en referéncia :

Ambe la grafia emplegada se podrà dire qu’es de la dicha grafia mistraliana, puèi que la citacion es quitament nissarda. Nissarda ? Lo jornal belga s’engana pas e marca : occitan !

Ai notat en sotalinhar la citacion de mai granda dimension, la grafia dicha classica o occitana. Vesèm qu’i a pas granda diferéncias, mas la grafia occitana facilita lo pont lingüistic ambe d’autras lengas latinas, catalan, espanhòl, aragonés, galego-portugués, portugués del Brasil, espanhòl de Mèxic o d’Argentina, benlèu tanben l’espanhòl dels Estats-Units d’America del Nòrd. l’occitan es pas una langue régionale, mas zo serà ambe la grafia emplegada per Le Soir. Es qu’es èstre separatista d’exprimir aiçò ? I a mantunes provincialistas, provincialistas tanben, qu’o díson, benlèu que Le Soir n’a consciéncia e que valoriza la grafia en referéncia al separatisme neerlandés en Belgica ?

Podèm tanben confirmar que lo jornal belga aviá listat de citacions en swahilí, espanhòl, sicilian, toareg (dirèm amazigh). Donc èra pas una pensada de classificacion en foncion dels Estats, mas en foncion de l’estranhetat de la citacion.

Lo títol de l’article «Je t’aime, je t’insulte», sabi pas coma devèm prendre aquesta frasa ; quora un Francés o una Francesas dís, «arrête de parler patois et de cracher par terre» o «soit propre parle français» o «vous n’allez pas qu’en même écrire en patois les guides» dels musèus de Tolosa (frasa dicha per una professora de l’universitat de Toulous’1), nos dèu estimar fòrça, nosautres locutors de las lengas mesprezadas, nosautres lectors en lengas mesprezadas ? En tot cas, zo sabèm qu’estíman los Occitans sobretot suls camps batalhièrs de 14/18, per èstre los primièrs rengs que devon morir, per decorar los monuments als mòrts melhor que dins lo nòrd francofòne.

E alara podèm dire coma lo defuntat Georges Frêche :

QUINES SHMETS AQUESTES OCCITANS !

E coma zo sabètz pas, la lenga occitana l’ai apresa ambe unas gròssas dòsis de volontat (alara quora vesi locutors d’occitan refusar de parlar me fa dòl, e tristum), e mantunas annadas de demandas familhialas de refús de transmission lingüistica, alara prepausi als internautas occitans de me mandar suls comentaris, totas las insultas que sábon, dins als grafias que lor agrada (soi generós), serà una formacion en occitan qu’ai pas en cap, fins ara. E se n’ai pron, farai segurament una licéncia d’occitan per desvolopar un gente biais de viure occitan qu’a res d’esperar de las insultas francesas.

E vòles encara los pials de mon cuòl ? (a vosautres d’escriure …)

La situacion occitana acarada a França

Lo secutament francés en Occitània a debutat ambe las inquisicions, las tropas militaras que se pagávan sobre la populacion, puèi l’emplec de la populacion occitana dins las colonias en li fasent creire de son utilitat per la santa França, e alara adara, las inquisicions son personalizadas, cada Francés o Francesa jòga lo ròtle de la vexacion lingüistica individualizada (e l’ignorança jòga un ròtle màger), cada administracion secuta l’administrat, lo subjecte del rei qu’es supausat èstre ciutadan (mas los ciutadans se parla pas Francés es l’inegalitat republicana aplicada cada jorn, aplicada sense vergonha ambe lo mot Égalité al fronton de las comunas), secuta l’administrat-subjecte-republican perqué perdèsse sa lenga pròpria e son emplec costumièr, es una docina verinosa, es França.

Lo castig o secutament sampitèrne es estat assimilat dins los ments, e la culpabilitat interiorizada, es la culpabilitat del feble, del flac, aquel qu’a l’istòria del castig francés en Occitània, al ment, luènh del passeron coma canta la cançon, podrà que parlar pus la lenga de son país, e benlèu tanben devenir lo melhor suportaire de la lenga que l’escana. Es la sindròma d’Estockhòlm, en grope republicans, racionalistas, religioses, politics, sindicals, familhials, professionals, vesinals o individual.

Cap institucion europèa ajudarà per cambiar aiçò, per castigar aiçò ; e totas las institucions republicanas son programadas per catigar las diferéncias lingüisticas per la rason primièra que l’egalitat se mesura al nivèl de l’ignorança francesa ambe lo refús de tradusir la lenga del rei-republica o/e de la lei per la lenga de la populacion, un refús de s’adaptar coma un servici public normal, es un castig o sevici public individualizat. Lo sistèma francés es una imposicion sampitèrna.

Alain Juppé (RPR-UMP), de familha gascona, explica que lo castig es normal quora fa referéncia a Ernest Renan e Maurice Barrès, per basa confusionala de l’identitat nacional(ist)a francesa, un nacionalisme d’expansion parisenca ; lo pòble occitan que vòta per el, es dins un postura qu’amerita un psiquanalisi. Lo vòt per un Jean-Luc Mélenchonet, lo novèl Jean-Pierre Chevènement, participa tanben d’aquesta alienacion politica occitana, e es un vòt d’extrèma esquèrra. L’actitud extremista del FN o de las Ligues en Provènça e Lengadòc participa tanben d’aquesta sotmission del feble, per assimilacionisme al pus fòrt, lo poder nacionalista d’expansion francesa.

Lo quite mai feble economic de la societat francesa (classa marxiana), per èstre reconegut per la societat francés mai rica (classa marxiana), traparà coma un dever lo fait d’imposar sa lenga, la lenga del rei, coma un òme musulman imposarà la borqà a sa futura femna abans de la maridar, amrridament contra la dignitat de sa femna. Lo sistèma lingüistic francés es aital devengut un castig permanent contra las lengas. L’imposicion del francés en Occitània es un integrisme nacionalista d’expansion.

E off the record, sabèm gaire çò que los Franceses pensan actualament de la pujada de la lenga occitan dins son emplec public, e aiçò serà de mens en mens public, car pauc a pauc n’auràn vergonha. Las insultas contra los Occitans son estadas la règlas pendent mai de tres sègles, pauc a pauc al fial de las annadas 1970/80/90, la causa es devenguda rara, car los Occitans e las Occitanas an pauc a pauc perdut lor lenga. La recuperacion farà pujar las contradiccions, e l’arrogança francesda tornarà, off the record, coma sábon escriure a París o Brussèllas.

 

E coma l’ecriure Miguel Benasayag, L’Éloge du conflit aprofièicha a la paraula clara, e a l’esclariment de situacion a l’amagat e racista francesa.

Miguel Benasayag explica tanben Le Mythe de l’individu, l’individú qu’agrada talament a la republica santa e apostolica francesa, laïca e «gratuïta» (e quitament al mercat-Estat-nacion, prefiguracion de la mondializacion tant prezada per la familha politica de Neuilly/Seine), per destrusir la nacion occitana, de faiçon sangnosa, per l’Istòria Occitana zo podèm probar, avèm talament d’indicis de la frauda francesa, es de dire la destruccion de la solidaritat d’una nacion (qu’es pas lo costat juridic de la ciutadanetat, zo tòrni escriure), pels membres de son grope per viure o sobreviure sobre aquesta planèta.

Crèsi pus en França, frangenti fidem non est fides servanda. Lo concentament fòrça los dos partits, se l’un executa pas sa partida d’obligacions, l’autre es desligat de la paraula. Se pòt pas exigir lo respect d’una signatura quora se respecta pas la seuna pròpria, es lo cas França en Occitània. Los Occitans e las Occitanas an pas encara comprès que lo contracte es alar romput a la data de l’engatjament, o de la conquèsta prometedoira de l’Égalité, per exemple.

Un expèr-espèr damora, Catalonha, quí zo sap en Occitània granda ?

COMUNICAT DE PREMSA DEL CONSELH REGIONAL DE MIÈGDIA-PIRINÈUS

A 17:ooh abans la presentacion de la «lei der occitan, aranés en Aran», lo Conselh Regional prepausa una presentacion de sa politica per l’environa, perqué pas l’abessonament de las doás manifestacions, podriá debutar per aiçò ?

perqué sèm encara forçat d’explicar aiçò ? Alara qu’en Bretanha, Euskadi del nòrd, Alsàcia, Corsega, Catalonha del nòrd, la causa sembla mai normala…

Perqué la promocion de l’occitan passa tanben per son emplec, perqué pas jà dins los comunicats oficial ?

perqué pas copiar la politica per l’occitan sobre la politica per desvolopar una consciéncia ecologica ? Quora un agènda 21 de la lenga occitana ?

Beati monoculi in terra caecorum

A Narbona, lo camin del grand espèr jornalistic occitan fabrica aiçò e aiçò es un cort camin, cort dins la semantica e dins l’Istòria (car lo camin occitan de la diognitat serà long, quitament en país sensible, ufanós de sa lenga, de sas lengas, zo podèm mesura en annadas e annadas), camin que baila una ajuda a l’avuglament del nacionalisme francés, en tèrra occitana qu’a mestièr d’èstre despertat, desvelhat, es un camin òrb, aquel de l’usança de semantica del cort camin :

1989 : l’estatut de la Val d’Aran fabrica una estatut especial per aqueste pichonèl territòri occitan dedins lo Principat de Catalunya (lo qualificatiu occitan per l’Aran es aital que díson totes los Catalans e totas las Catalanas qu’ai encontrat fins ara); dins aqueste estatut i a un fum de causas politicas, e l’oficialitat de l’occitan a la Val d’Aran, ambe un element important l’establiment d’una formula d’ensenhament «l’Escòla Aranesa» que fabricarà una Val d’Aran quasiment quadrilingüa, ambe lo succès qu’amerita d’èstre promòuguda grandament, tant que quitament lo sistèma E.N. a pas agut d’i passejar (Los Mossos d’esquadra –els- venon per estudiar coma farà la polícia francesa en país tolzan, e sun progrmaa CTP).

agost 2006 : l’estatut novèl de la Generalitat de Catalonha establís l’occitan coma co-oficiala pertot al Principat de Catalonha, ambe la creacion de l’Ofici per l’Occitan, OC.

setembre 2010 : un vòt (democratic) d’un parlament prepara una aisina per desvolopar l’estatut d’oficialitat d’agost de 2006, e assegura que la Generalitat de Catalonha podrà trabalhar ambe totas las institucions e associacions d’Occitània per desvolopar aquesta politica tanben en Occitània granda. «L’Escòla Aranesa» peticiona per aver marcat Aran dins la lei de 2010, e replega laranés dins sa val d’Origina per páur d’èstre englobat dins un sistèma de la granda Occitània, se pdorà comprendre.

Las precisions son importantas, me sembla; quitament se lo public podrà aver de dificultats per aver totas las etapas al meteis moment, vist que entre 1989 e 2010 la percepcion de l’occitan en Occitània granda a cambiat e donc tanben lo tractament dins los mèdias. Perqué tantas secrets, perqué tantas causas amagadas, perqué ? A quí fan páur ?

De mai, se podrà aital questionar perqué dins lo mitant occitanista, las etapas son pas conegudas ?

Per fin vaquí l’afica sancièra e mai interessant trapada sul blòg de l’associacion País Nòstre, ambe mens de simplismes, e segurament mai complicada d’explicar al mèdias sovent òrbs e sords.

Per acabar, aiçò es ni de regionalisme, ni de comunautarisme, ni de nacionalisme francés, ni «les Occitans» en congrès, ni Aran que s’en va en Lengadòc, ni d’etnoregionalisme, ni de nacionalisme d’expansion aranesa, donc bric gascona, alara clarament ges occitana.

Dins lo bilhet següent avèm la publicacion de tres letras, letras que fan la descripcion de 3 punts de vista (describut dins lo bilhet), mai tanben una vision de çò que la premsa franchimanda es capabla d’entendre sobre aquestes subjectes, per las aver publicadas…

Tota publicacion es pas inocenta, es un rebat de la vision pròpria e de la vision que se vòl far saber, de mai aurà consequéncias sobre las futuras campanhas d’agression contra l’occitan, una faiçon de mediatizar un supausat concepte de comunautarisme, supausat etnocomunautarisme, multiculturalisme, etnocultura, etnoregionalisme, régionalisme, per aver desvolopar d’escòlas occitanas per immersion, ambe succès, Calandreta o benlèu tanben –per èstre de montanha- l’Escòla Aranesa.

Nos podèm pas sufire del projecte francés, limitador, decentralizador, deconcentrador, regionalizador, provincializador, esterilizador, embarrador, ges de ne varietur , ges de panem et circenses, coma totas las republicas sense democràcia.

Lo camin serà long, cal èstre seriós sul tèma. e alara ambe seriós e camin semantic seriós, podrèm escriure que omnia vincit amor.

Del costat Miègdia-Pirinèu serà presentat la lei lo 2 de decembre, al Conselh Regional, gràcia a l’implicacion de Guilhem Labrutesse e Gérard Onesta a prepaus de l’occitan; alara Martin Malvy prendrà la bala al rebond, vesèm aital la diferéncia entre un professor d’universitat que fa la promocion d el’occitan dedisn l’ancian Conselh Regional e una equipa mai policica per l’occitan, es un engatjament politic clar, e l’occitan serà pas pomòugut sense engatjament politic de primièra borra. Malgrat tot, se caldrà pausar la question següenta : Es que podèm limitar la politica perl’occitan a l’ensenhament ?

 

Se debana donc lo 2 de decembre de 2010, 17h45, a Tolosa e al Conselh Regional de Miègdia-Pirinèu. S’espèra d’autras intervencions grandas per Aquitània (perqué pas Bordèu e Baiona al meteis moment, o Agen e Peirigüers), Lemosin (Lemòtges, l’endreit que l’occitan es estat normalizat pel Ducat d’Aquitània, e interdich per Frnaça a partir de 1470), Auvernha (Clarmont e lo Puèg), e Ròse-Alps (Lyon e Valènci).

Me sembla que la rpesentacion a Marselha es pas estada pron bèla, nimai cal pas doblidar Niça, la quatrena ciutat de França e segonda d’Occitània.

La «lei der occitan, aranés en Aran» amerita una presentacion dins totas las regions occitanas, dins totes los emiciles dels Conselhs Generals tanben…

-°-

Carrièra de las ròsas, Tolosa, la netetat per Occitània.

Me sembla important d’aver una ciutat neta (per totas las ciutats d’Occitània), aital soi estat veire dins una carrièra simbolica de la vila coma anávan las causas de la netetat publica, aprèp lo passatge del servici de neteja de l’aglomeracion : ara la vila s’es descargat de l’afar, un tripatolhatge qu’a costat car a totes e totas, e que serà segurament objecte de polemica pendent la futura campanha electorala, malgrat qu’aguèsse pas mai fisença al personal politic francés per la gestion d’Occitània, e dels servicis publics en Occitània.

Mais il faut positiver et peut-être l’administration verra ce billet.

(aiçò es per desvolopar l’emplec de la futura lenga minoritària francesa e per dire qu’ai res contra, car soi per un modèl occitan de la pluralitat lingüistic dins loqual sistèma novèla, l’occitan aurà un ròtle ciutadan tanben).

Ai remarcat tanben que fautava la pancarda en occitan, mas ont es la politica de visibilitat de la vila per l’occitan ? Que fa la cargada de mission per l’occitan (mièg pòste, e salari) ?

Ai remarcat mantunas daissas productivistas dins las candòlas d’un carrièra presa al azard (perqué i passavi), pron a la debuta d’ivèrn ambe las fuèlhas que son pas estadas amassadas, e que, per aiçò, dona una color poetica a las ròsas.

Que son polideta aquestas fuèlhas multicoloradas per empaquetar las daissas ! Pèira Godolin es mòrt senon n’auriá fait un poèma… tolzan modèrne.

 

Mac Donald’s es la primièra entrepresa de daissa de la vila, en companhia de Quick de una novèla que fabrica industrialament los galitonets quadrats…

 

Es excepcional aquesta marca acaba justa de s’installar dins las banlègas de la ciutat, e trapèm un paperòt de “publicitat” dins una carrièra del centre ciutat prèp del canal.

 

La ciutadanetat a mestièr d’espòrt, aquí vesèm una ròda de veïcul automotorizat ambe petròli, e qu’espotís un paperòt publicitari d’una maison d’espòrt que comunica fòrta ambe un acompanhament de pollucion real.

 

La venda d’alcòl es limitada en vila, aital la vila de Tolosa consuma de mens en mens de vin, o d’alcòl fòrt, mas per las canetas metallicas, ne damora pertot…

Francament es pas polit(ic!) una daissa e las fuèlhas de l’ivèrn en país Tolzan ?

 

Avèm aquí una daissa del comèrç de proximitat, aquel que fa sa promocion actualament, gràcia ala famosa taxa (aquela que ne parlèm en bais del bilhet aqueste).

 

Per las daissas de papièr pertot es l’eufòria publicitària !

 

la sobrepopulacion d’amimals de companhia fabrica las mèrdas suls trepadors de la ciutat mondiala ; poetica non ? Brigitte tòrna explicar la ciutadanetat als proprietaris

 

Aquí vesèm que lo comèrç de cigareta andorrana es un grand business de las gestions franchimanda d’Occitània, ambe sas consequéncias per las daissa que damora sul terrenh urbanistic tolzan.

Quin panòrama !

E coma l’explica Pierre Cohen, cònsol socialista de la ciutat mondina, en castigar los Tolzans e las Tolzanas, es la fauta tanben del civisme qu’an oblidat la ciutadanetat, segurament en votar per sa lista ròsa ? Segur qu’ambe un pauc de civisme podrèm far mens de daissa, mas es sonque aquò ?

Es tanben evident que, per emplenar los comptes de la comuna, cal trapar dinièrs ; es que me cal conselhar de gaitar atentivament las daissas per n’aver una novèla idèa de resorga ?

Lo productivisme es en fotografia sobre aqueste bilhet, e segur que nos podrèm assegurar que la resulta d’aqueste productivisme, es que la populacion, lo pòble occitan de Tolosa, aurà sovent en man daissas que son d’embalatges costumièrs del cash-and-carry qu’agrada al novèl comèrç franchimand. Las marcas e filialas son conegudas, son mondialistas ; los cal benlèu castigar ambe una taxa qu’acompanharà avantatjosament la novèla taxa per las pancardas dels comèrçes, o la novèla taxa que remplaça la defunta “taxa professionala” (dins una granda operacion mediatica* que’es de fum pel public inocent de l’UMP ; un jòc de passa-passa qu’agrada fòrt al sistèma politic que mestreza gaire lo sistèma bonapartista francés, quitament aqueste que viu en Occitània).

Es grand moment tanben de castigar aquesta faiçon de governar, que se trufa del public, dels ciutadans franceses en Occitània, dels Occitans e de las Occitanas, perqué vòlon res modificar dins lo sistèma administratiu, per exemple las recòltas de las daissas, e qu’an jamai costat tant car al pòble occitan de Tolosa, e que las primas donadas generosament al abondós personal fan pas la melhoracion esperada, o la conducte dels trams ;  es un jòc que l’extrèma esquèrra li agrada per aver una clientèla pron ben aprovisionada en dinièrs per pagar las campanhas sobre lo tèma de la conservacion del ‘service public’, mas es qu’es realament al servici del pòble occitan o per voidar las borsas de las familhas tolzanas ?

Aqueste sistèma de gestion d’Occitània es tòrt, de mai en mai de monde s’en avízan, e coma i a pas d’alternativa politica [UMP-NC, PSF, MRC, FN, MoDem, FdG, PRG, EE-Verts, LO, PdG, PCF, Ligue son a botar totes dins la meteissa saca], aquò s’acabarà mal, e l’administracion bonapartista ne jòga lo marrit ròtle... sobretot que l’ensemble del personal politic es de marrida qualitat, sobretot a Tolosa.

Al cap de tres annadas de gestion de la ciutat, i a encara d’elegit de la majoritat elegida que sap pas coma fonciona lo sistèma dels 7000 emplegats (ancians, nombroses, e novèls) de la comuna tolzana, e de l’aglomeracion, ne parlèm pas.

Lo país occitan es mal gerit pel sistèma bonapartista francés, es grandament ontologic, e gaire miralh per despertar la populacion qu’anèm dins la paret politica e sociala, encausa d’aiçò. Es pas sonque una question d’ecologia, o de mòda reformatriça.

 

* Cotisation foncière des entreprises, taxe pour frais de chambres de commerces et d’industrie, taxe pour frais de chambres des métiers et d’artisanat et imposition forfaitaire. Long, long … Mon perruquièr m’a informat de l’afar, e cap jornal, cap mèdia, ne faguèt un mendre resson, cap. Estranh, non ? Ne cal parlar d’aiçò ; es un torn politic famós, © UMP-NC : los Conselhs Regionals an perdut una resorga (l’Associaicon de las Regiona de Frnaça critica de bon grat, Nicolas Sarkozy los dís tròp politicament incorrecte ; sèm dins la polemica innutila e escombradoira coma las daissas dins las carrièras de Tolosa, la ville rose), aqueles dels Conselhs Regionals e Generals qu’èran elegits democraticament (se ne cal recordar de còps en còps), e alara, ara, son las cambras consulàrias , amigas del poder UMP-NC, cambras qu’auràn la pichona mana dinerièr (en cent prèp, la soma que pagarà mon perruquièr es del nivèl de la defunta “taxa professionala”), mas la democràcia i perdrà, quora sabèm que las eleccions de la cambra de comèrç la fan los taxistas ! Una reforma es grandament necessària, la podèm far sonque en Occitània. Non, i a pas lo personal politic per portar lo projecte de dignitat nacionala qu’Occitània amerita, e i a pas sonque l’ensenhament de l’occitan dins la vida d’un(a) ciutadan(a) occitan(a) normal(a). Podèm alara assegurar : L’UMP es lo bonapartisme aplicat als poders de la CGPME-MEDEF, n’avèm la pròba aquí ambe la taxa novèla, taxa amagada pels mèdias (coma m’explica mon quiosquièr tanben susprès d’aver res legit sul tèma) ; puèi per la democràcia ambe las entrepresas segurament podrèm veire aquò per un autre sègle ambe l’UMP-NC.

Publicitat pagada ambe l’argent d’aquesta taxa… novèla e mediaticament oblidada. Lo sistèma politic e de las cambras consulàrias a oblidat de nos prepausar una conferéncia de premsa per nos la presentar… Los artesans e comerçants an agut una granda susprèsa, susprèsa que jogarà segur sul vòt favorable a l’UMP, lo public tradicionalament tocat es estat enganat. Ai pas cap recebut un comunicat de la CGPME per protestar contra aquesta taxa novèla… Atencion al conglaç politic !

Catalonha: resultas de sondatge al pè de las urnas

Los Independentistas de Solidaritat Catalana per l’Independéncia, Joan Laporta, dintraràn clarament al Parlament de Catalonha, en companhia dels elegits –mens important en comparar ambe las eleccions passadas- d’Esquerra Republicana de Catalunya e de benlèu un elegit de Reagrupament. Se cal recordar que, dins Convergència i Unió, i a tanben anti-independentistas e independentistas. La majoritat absoluda CiU es a punt d’èstre…

Tota la premsa europèa es a Barcelona.

La baissa de PSC es clara, la nacion catalana a condamnat lo tripartit, levat lo foncionament dels ecosocialistas.

www.vilaweb.cat per ne saber mai doman diluns.

El Periódico, AVUI, La Vanguardia.

«A Madrid el rebuig a tot el que és català va al davant de les qüestions polítiques»
dixit l’escrivan Porcel en visita a Madrid (Traduccion : A Madrid lo fastic de tot çò qu’es catalan es plan mai al delai que las questions politicas).

Lo punt de vista de Victor Alexandre, picatz aquí.

Benito Pelegrin, lo cant e la paraula nacionalista espanhòla

Al detorn d’un programa que se vòl dubèrt e ric de KULTURÉ, Benito Pelegrin a criticat lo nacionalisme catalan en se plaçar dins lo camp del nacionalisme espanhòl.

Pendent lo programa, 20 minutas aprèp la debuta, Benito Pelegrin a criticat lo replegament catalan, e s’es plaçat dins lo camp espanholista.

Perqué es important de ne parlar ?  Perqué soi pas segur que se fosquèsse entrevistat se son intervencion publica èra estada per glorificar lo nacionalisme catalan e sa dubertura d’esperit, causa que ne soi segur, e que, cap mèdia francés voldrà presentar, per respondre a las errors d’un Benito Pelegrin, o d’un autre republican espanhòl que collabòra ambe los sistèmas bonapartistas europèus.

Benito Pelegrin acusa lo nacionalisme catalan sense l'acusar per bastir una suspicion, suspicion qu'agrada als Franceses... e al nacionalisme espanhòl, mas "clar es pas nacionalista e li agrada pas aquesta faiçon d'èstre replegat" ! (coma díson totes, sense gaitar lo nacionalisme que son portaire).

Aquò demanda una primièra escota, de cap a 20 minutas del programa, cal escotar la pensada del republican 'espagnol' qu'es filh de Catalonha republicana, passat per Ribasaltes.

Aqueste tipe de responsabilitat politica, de descripcion del nacionalisme catalan monolitic e "replegat" (coma díson los Franceses), es pas assumida, mas pausa un real problèma sobre la vision que França pòt aver de Catalonha.

Benito Pelegrin se declara de Barcelona, originari, e ESPANHÒL, una declaracion que sona coma una acusacion del nacionalisme catalan, e coma a suportat lo camp de concentracion francés de Ribasaltes, lo permís es donat dins los mèdias francés d'anar dins lo sens que França -la pensada politica francesa generalizada- contra los diches "particularismes catalans, bascos, galicians, etc." agrada als productors (que son evidentament pas nacionalistas franceses, clar !).

La paradòxa es que suporta lo sistèma francés en Catalonha, desvolopat pel Espanhòl, sistèma qu’a fabricat los camps de concentracion de Ribasaltes, Gurs, Bram, Angolesma, etc…

Fòrças immigrats republicans catalans an aquesta actitud, enfortida pels republicans espanhòls (Castilhans, Andaloses, Aragoneses, etc.). L'actitud agrada als Franceses, e donc a dreit als mèdias franceses ; a mon avejaire, es una instrumentalizacion francesa contra Catalonha, dins las universitats 'occitanas' (francesas en Occitània), dins lo ceucle de la comunicacion institucionala, dins la vida clau de promocion eventuala de Catalonha (CTP, Euroregion, etc. an un jòc de jogar aquí, mas pas en Provènça, es aquò la pietat), dins lo sistèma politic d'esquèrra o de dreita pro-corrida, etc.

Benito Pelegrin jòga aital sobre l'ignorança francesa e son desvolopament a prepaus del tèma de Catalonha. 

Puèi clava lo programa en probar que parla perfaitament catalan (una cançon sonque sul programa prepausat, una ora), lo productor farà pas cap esfòrç de prenonciar correctament lo títol catalan.

Aquò demanda una responsa, es vertat.

Perqué los jornalistas del “MIDI” s’engánan sistemaciament per escriure sobre Catalonha ?…

E avèm d’articles d’aqueste escantilh, que, quitament l’ortografia dels partits es pas plan faita.

Convergència i Unió … Los accents miladiu !

Es la fauta de quí ? Montpelhièr es a mens de 300 km de Barcelona, l’AFP qu’ajuda a las redaccions sap res de Catalonha, e sobretot pas lo catalan, un patois !, de qué servís  a la redaccion montpelhierenca d’èstre a dos passes de Girona, Figueres, Barcelona, per ortografiar mal lo partit que serà segurament al poder lèu…

Pendent tot lo temps del govèrn tripartit (tres partits que cal descriure al mens !!), José Montilla e sos militants socialistas an sempre explicat la diferéncia entre PSC e PSOE, ERC e ICV tanben ; sembla qu’aquò fonciona mal al nivèl mediatic e en passar la frontièra del tractat dels Pirinèus.

Per aquestas eleccions podèm listar jà una resulta, segon Som Ràdio.

Occitan o Provençal, responsa a Marsactu.fr

Primièr res es amagat pel provençal, o per l’occitan, s’i cal interessar, es tot. Las variacion dialectala son normala dins una lenga policentrica, coma totas las lengas.

Segond, cal pas limitar una lenga a son ensenhament ; zo podèm dire perqué lo gaelic d’Irlanda es oficial dempuèi 1921, ensnehat e tot e tot, e çaquelà dinca l’arribada d’una television en gaelic (1995, cresi), la lenga èra en via de mòrt.

Tresen, una lenga es lo supòrt d’una civilizacion, e la grafia prouvençalo pòrta tanben aquesta cvilizacion, quitament se la grafia dicha mistraliana es recenta se vesèm la vida de la lenga occitana.

Quatren, lenga d’òc o occitan

Quatren/1, la lenga occitana es una etiqueta que regropa mantunas variacion lingüistica, totas son essenciala pel desvolopament futur de l’occitan, car son totas la clau latina que cal a l’occitan per sobreviure dins lo concènsus de las lengas vesinas e latinas.

Quatren/2, la semantica “langue d’oc” sovent associada a occitan per l’administracion oblida tot lo trabalh lingüistic sobre l’occitan o las autras lengas mesprezadas de l’Union Europèa e del nòstre continent. Dante Aligheri a classificat las lengas latinas en tres gropes de l’epòca, Lenga Oïl (futur francés de França, pausi la question : «Es-ce qu’un seul Français de France ou un Québécois oserait dire : je parle la langue d’oïl ?»  La nocion de Lenga d’Òc es de romantisme, de literatura, mas per una lenga es pas sonque la literatura.

Per exemple l’occitan es la lenga del primièr tèxte que determina en occident los nombres negatius, es tanben la primièra lenga occidentala europèa per un tractat de medecina gràcia a unes mètges de Montpelhièr, es tanben la poëtica laïca europèua, la primièra gràcia a una administracion ducala d’Aquitània qu’emplegava una lenga que lo Duc a demandat de normar per una abadiá de Lemòtges (veire la mapa junta sul costat de mon blòg per veire que èra l’Aquitània al moment), etc….

Totes los tèxtes en lenga vernaculara del Ducat d’Aquitània parlan de gascon, per indicar una lenga normalizada en Lemosin. L’occitan al fial dels temps aurà près lo nom de quasiment totes los dialectes, un aprèp l’autre. cal tornar als tèxtes de Montaigne e Montesquieu per aver una diferenciacion entre gascon e lemosin. l’avantatge del mot occitan es qu’es pas lo nom d’un dialecte, mas lo nom d’un ensemble.

Alara se fasèm de matematica, caldrà veire l’ensemble (occitan), e lo sos-ensemble (dialectes), èstre un sos-ensemble es pas pejoratiu.

Ara vesèm lo document publicat per Marsactu.fr, lo debat es bon, es que totes los argument seràn acceptat, un dels darrièrs serà : es que podèm pensar salvar una lenga sense aver lo dreit de l’emplec dedins lo debat ?

Précision (fr) / Precision (oc classic e pont lingüistic de las lengas latinas coma sempre) / Precisié-Precisiou (escrich occitan en foncion de l'imposicion grafica francesa, a partir de 1470 en Aquitània, que la lenga i èra oficiala ambe lo latin, donc CO-OFICIALA abans los chaples franceses entre 1453 e 1470) :

UDC (parti conservateur, chrétien, autonomiste)
L'UDC es un partit de la Confederacion helvetica, res a veire ambe los partits catalans.

CDC + Unió es l'associacion entre la social-democràcia e lo cristianisme politic en Catalonha e dins lo catalanisme, regionalista, pseudo-autonomista, autonomista, independentista (per exemple Xavier Tria, candidat de Convergència a Barcelona es per un referèndum d'independentisme, tot levat extremista !) [www.convergencia.cat] CDC es membre del Parlament Europèa, son deputat es luènh d’èstre un extremista, es membre de l’ALE, associat als ecologistas europèus.

CDC = Convergència Democràtica de Catalunya, l'antena occitana es al poder a Vielha e Mijaran, devath lo nom de Convergéncia Aranesa. La Val d'Aran es un territòri de lenga occitana, ambe sa version de l'occitan ; la lei recentament votada per un primièr parlament democratic es de Barcelona, se son «lei der occitan, aranés en Aran», remarcatz la particularitat (acceptada per totes los Occitanistas), DER = DE L' en aranés, la grafia occitana es adaptada a totas las variantas lengatgièras, totes los dialectes, tot de tot, sense cap problèma, zo cal vóler simplament.

Lo títol de la lenga es pas lo modèl francés aplicat a la lenga. Qu'es aquò lo modèl francés ? Sembla èstre oblidat per M.Richard del Colectiéu, que sembla tanben aver oblidat l'istòria del Tresor dóu Felibrige.

Lo modèl francés es pas lo modèl occitan.

Lo modèl occitan es lo modèl del bilingüisme dins totas las institucions politicas qu'an precedidas l'arribada de las tropas francas, èran pas francesas ! Èra dels tempses que los pòbles de França, èran subjectes del rei, sotmetuts al rei, a son poder legal e catolic, adobat per l’imposicion ecclesiala vaticanesca.

Cal recordar que èrem subjectes del rei e que sèm devenguts ciutadans, actors de la ciutat (Marselha n'èran un exemple), la confusion entre la nacionalitat (l'identitat lingüistica d'una populacion, o la multiplicitat de las identitats lingüisticas) es pas la ciutadanetat (lo juridic que farà la gestion del territòri e la vida sobre aquesta planèta, puchonèl tròç de planèta que pòrta lo nom de las culturas que i son practicadas (Provènça, Lengadòc, Auvernha, Dalfinat, etc.) . Es pas ma teoria personala, es un trabalh de sciéncias politicas fabricat per mantunas òbras internacionalas en anglés e catalan per Monserrat Guibernau, o en francés per Cornelius Castoriadis.

La ciutadanetat se cámbia ambe la lei, es relativament rapida, cal un dictator (fòrça sovent en França) o un parlament democratic (fòrça rare en França, e pòdi explicar perqué, es ontologic al sistèma francés, jacobin e bonapartista, expression dels partidocratismes). Si aiçò es de separatisme, es confondre la critica e lo separatisme.

Donc lo modèl francés es la confusion entre l'alfabetizacion (la fin del XIXen sègle) e la francizacion (Jules Ferry, es un nacionalista actor de l'expansion francesa, en país de lenga occitana). Escriure aiçò seriá de separatisme ? O simplament explicar coma lo nacionalisme es una ideologia d’expansion que prendrà totas las fòrmas potencialas per véncer, província, provincialisme, etc.

Tornèm a la revolucion dicha francesa.

1er 14 de julhet èra la fèsta de la federacion, los Dreits de l'Òme èran tradusits en 7 lengas, occitan per d'avocat bordalés, e sabi tanben una traduccion del Comtat Venaissin que n'aviá agut mestièr per s'assimilar politicament a França, 22 setembre, una data fosca per Provènça e sa dignitat perduda.
2nd 14 julhet es la «Fête Nationale», es la fin del respect de las diferéncias, la vida de la pensada d'un Ernest Renan e Barrès (los ideològues de la dreita francesa d'ara, Alain Juppé per exemple, e segurament mai a dreita dins l'escàs politic provençau e lengadocian, FN per exemple, la Ligue tanben...), puèi l'arribada del militarisme per restablir lo poder a l'elita, se sona lo bonapartisme, refusat per totes los pòbles d'Euròpa, aqueles qu'avián un Estat jà.

1789/1791, los pòbles de França se son fait enganar e an agut de suportar l'uniformizacion lingüistica ambe la lenga del rei, luènh d'èstre la lengas del pòble, nimai la lenga republicana (seriá pensar que sonque los Franceses son capables de republicanisme, las Províncias Unidas èran republica abans de devenir reialas, e Netherland, los Païses Baisses, per exemple).

Quin es lo "service public" que parla pas las lengas dels pòbles qu'es supausat administrar ? FRANÇA/FRANÇO ! Es una imposicion politica del nacionalisme d’expansion per usança forçada de son administracion ambe lenga del rei per una republica !! La paradòxa franca.

la letra E

Prenèm una letra per explicar aiçò de la lingüistica similara entre las grafias de Provènça, cal notar qu'ai pas près çò que dividís, mas la volontat del concènsus e d'arribar a una entenda :

La letra E es en francés [eu] per la sonoritat, É [é], È [è] ; en occitan e pauc impòrta la grafia en tanben pertot [é], d'aquí podèm escriure "Tresor dóu Felibrige" dins la version provençala, e “Tresor deu Felibrige" dins la version gascona, e “Tresor del Felibrige” per la version lengadociana, “Tresor dal/dau Felibrige” per la version del Dalfinat, etc.... Pensatz qu'aqueste detalh existísson pas dins d'autras lengas ? Es pauc conéisser la diversitat lingüistica del rus, del índo, de las lengas indonesianas, etc.

La batalha de Richard e d'un Felibrige extremista es un separatisme, ges volgut per Federic Mistral ; es vengut explicar l'estatua de Gensemin (Jasmin) a-n Agen ; vos conselhi -la redaccion e los del colectiéu- de legir aqueste discors. Sa preséncia politica èra clara a Frederic Mistral, e efectivament, Jasmin-Gensemin es lo poèta encara plan conegut dins l'Agenés, e sa lenga es promòuguda grandament, pas pron es evident (mas aiçò zo sabèm dempuèi que la lingüistica e la sociolingüistica existís, ambe una fòrta politica lingüistica -loi 101 del Québec es lo modèl, en via de destruccion pel sistèma liberal canadenc- podèm salvar las lengas de la mòrt, pauc impòrta los dialectes, las variacions, la dobla-escritura o grafia, etc.

Oposar favorisa simplament lo status quò, cap a la mòrt.

Provènça es la sola region d'Occitània qu’i a pas la debuta d'una politica lingüistica, la sola !!! Es aisit de daissar aqueste problèma a l'occitanisme, mas l'extremisme del Sénher Richard es tanben de notar.

Quora M.Richard es convidat per cercar solucions al dich problèma, es lo sol que considera pas la convidacion coma una pòrta duberta per la discussion, coma se encontrar èra jà abandonar son separatisme ; es per aiçò que pòdi afortir que la volontat de pas discutir del Sénher Onorable Richard es un extremisme, car refusa la discussion.

Darrièra causa : soi estat mantunes còps en Provènça, e quitament a Nissa, ai sistematicament remarcat lo manca de coneisséncia de la practica occitana de la part de los que critícan l'occitanisme en Provènça, estranh non ?

Ièu soi puslèu de saber de qué pòt portar Provènça, e donc Occitània, a un Estat federal França? O a una Union Europèa que fariá de l’Estat francés un Estat exemplar ?

Quasi-somriure del dimenge: l’occitan accidentogène

Aquò aurà plan fa rire lo public franchimand de las redaccions provincialistas del Midi (veire mapa en fin per explica çò qu’es lo midi): l’occitan seriá devengut accidentogène al fial d’un recent procès administratiu francés, un procès d’inquisicion lingüistica, una tradicion francesa que traparà pas una resulta europenca (zo veirèm en fin de messatge ambe la responsa de l’U.E.).

Segon aqueste tribunal administratiu lo panèu de Vilanòva de Magalona, a l’entrada de la vila e segon lo còdi de la rota, seriá accidentogène.

Fasèm la lista dels panèus e entresenha public, que perqué son pas en francés, son segurament accidentogène ? Puèi farèm un comentari sul dessenh prepausat.

- las botigas hallal o kasher ? Accidentogènas ? Quick, accidentogènes ? Al Quebèc ne sábon quicòm d’aiçò, que ambe la «loi 101» an capitat de fòrabandir l’anglés d’en pertot, e que lo sistèma liberal canadenc es a man de destrusir ambe la novèla lei 105.

- lo panèu parisenc STOP, en luòc d’arrêt, accidentogènes ?

- los programas de television e radio, un divendres, cada còp qu’emplegan lo mot, week-end, accidentogènes ? (aquí avèm un fum de mot que son dins aqueste cas) me sobeni un editorial de Michel Serre qu’esplicava : «i a mai de panèu en anglés a París, ara, que de panèu en alemand pendent la guèrra de 1939/45», los republicanista integrista e monoteïsta lingüistics an sul pic fabricat una peticion e una associacion per reglar aqueste problèma.

- lo jornal Le Monde quora publicava The New York Times en version originala e sense traduccion, ambe las subvencion d’Estat e en contradiccion ambe la lei Toubon sul tèma, accidentogène ?

Pssèm aviat, e perqué avèm pron rís, a la question de la comunautarizacion dels Occitans : «avertiment passament de occitans», es un ispanofòne qu’a escrich lo dessenh, li caldrà explicar que l’occitan es una lenga pont entre la latinitat ispanica e italica, e lo quasilatin del nòrd prigond, e donc l’elision del DE se fai davant una vocala. Donc l’expression correcta seriá «avertiment passatge d’Occitans». Mas pus grèu es la globalizacion e la comunautarizacion dels «Occitans», coma se fariá per un tropèl de buòus o vacas, de cabras, d’ovèlhas o fedas, de cavals o taures. Es lo subjecte del rire, soi pas segur qu’un Còrse acceptèsse aiçò, per el e sos amics…

Gentes e braves Occitans.

E aiçò es normal quora vesèm que los quites jornalistas de France 3 explícan, pel congrès del Partit Occitan, dins lo Tarn, «Les Occitans en congrès», alara de qué podèm esperar de la populacion que descobrís aquestes occitans indigènes pel primièr còp, son los indians novèls qu’aparéisson dins los ecrans, desapareguts dempuèi la creacion de la television e que la quita INA a Tolosa aurà simplament en filme ambe lo prisme d’aquesta television locala que jòga ambe los indigènes, coma d’autres van cercar d’informacion antorpologica en Africa, America o Índia, per la vendre al poder parisenc e a un public unic e normat pel sistèma republicanista francés.

Se cal notar tanben que, de l’estonament de la comuna per aquesta, resulta una crisi administrativa ; o cal dire, coma lo patois amerita pas lo melhor avocat o la melhora avocata, son sortits ambe la condamnacion que farà data, per sas indignacions multiplas… Es qu’es rasonable de mandar un(a) avocat(a) de mendre qualitat per un simpla panèu ? Un panèu escrich en patois, e quitament se, fàcia a la camèra, lo cònsol se parlarà de lenga occitana …

I aurà una manifestacion lèu dabans los panèus de Vilanòva de Magalona, mas abans de manifestar, es qu’un jorn l’occitanisme serà concebut coma una causa seriosa ? Podrà benlèu aital evitar las estupiditats d’unes extremistas nacionalistas franceses, coma l’a escrich, per parlar de l’onorable ciutadan francés Robert Hadjaj un lector del jornal Midi Libre.

E per probar qu’es un extremisme que mescla los conceptes volontariament, cal gaitar una vídeo faita per de gentes amics a els, disponibla sul net e que lor farai pas un plaser de botar en ligam aquí, una vídeo que TF1 a ajudar a bastir.

L’afar contunha a Ais de Provença, l’occitan aurà pas jamai agut tantas publicitats, nimai Vilanòva de Magalona, pichonèla cuitat al sud de Montpelhièr (lo quite tren que s’i arresta a pas pron long de quai !), e que, per aver suportar aiçò, amerita una visita per la manifestacion per exemple…

Eficacetat politica

Catherine Grèze, deputada europèa de Europe Éologie, a gausat pausar una question sul tèma ; serà la sola reaccion dels ecologistas sul tèma, la sola ; s’espèra un fum de comunicat dels Verts-Europe-Écologie sul tèma, ne fan tantes sobre d’autres tèmas melhor vesedoir dempuèi París. José Bové, el, e son secretariat mescla occitan es espanhòl… S’espèra una reaccion dels deputats europèus, Kader Arif (La diversitat), o Dominique Baudis (la casta del CAC40 e del militarisme français), o lo polit e gente Mélenchoneton (FdG, non es pas FdJ), o del estatistician-deputat MoDem (que me recòrdi pus lo nom).

Ambe l’intervencion de Catherine Greze avèm aital trapat una granda amiga contra l’occitan accidentogène. E malgrat d’èstre fabricanta de lei, l’Union Europèa, ambe son parlament de Straßburg e Brussels, es incapabla de las far aplicar per França, son govèrn e sas administracions, amai de sa justícia administrativa, alara que, per la Turquia, aquí, a l’entrada d’un Estat tanben laïc e republican, lo trabalh nacionalista francés fonciona per l’interdire de dintrar ; es un pauc l’integrisme musulman en politica turca contra l’integrisme lingüistic en França, benlèu que la Federacion Alemanda i jogarà l’arbitre ?

Quin bandit aqueste Jacme !

Ben, Tolosa, Occitània : bolega-te !

E a Tolosa, Occitània, Ben portarà lo debat politica a la prima venenta.

L’exposicion es importanta, mas sobretot los debats a la prima 2011, car es evident que l’argumentacion fauta dins la societat occitana, pas al nivèl lingüistic (l’occitanisme a fait de trabalh lingüistic remarcable dempuèi 30 annadas), mas al nivèl politic (aquí lo trauc es evident, se fasèm la comparason ambe Corsega, Alsàcia, Bretanha, Euskadi del nòrd, Catalonha del nòrd, Martinica, Guadelopa, o quitament Savòia, Picardia, Flandras, Lorrena).

Mercés a Josèp, vos pòdi mostrar tres letras que fan lo debat de las letras de lectors de Midi Libre, dempuèi l’installacion de l’anti-occitanisme dins lo camp administratiu francés e sas ligasons efectivament politicas, causa que l’occitanisme a generosament fins ara escartar, o classificat dins lo camp d’un regionalisme o un grope fosc dich “les Occitans”, mediatizat pels quites occitanistas, una error que los diches anticomunautaristas faràn pas, e nos tornarà coma un contra argument politic.

Es que podèm encara un còp pas abordar lo subjecte politic qu’es del retorn de l’occitan  a la dignitat, e donc a la dignitat democratica per Occitània, per totas las castas e coorporacions, o sèctas e religions, per totes los CIUTADANS franceses en Occitània ?

Ben se lança, lo caldrà ajudar, es evident. Alara vesètz las letras de lectors aquestes e fasètz de ressons ambe elas… per bastir una conciéncia politica que serà bravament mai luènh que la compassion sobre la diversitat lingüistica e culturala, o lo multiculturalisme e sa pluralitat supausadament salvatriça.

Lo corrièr un es un corrièr d’un nacional-expansionista francés (classic, es l’argument contra l’occitan, utile per argumentar al sens contrari), lo segond corrièr es un occitanista qu’a pas comprès la diferéncia entre nacionalitat e ciutadanetat (utile per probar que fautèm d’argumentacion de sciéncias politicas, Montserrat Guibernau e Cornelius Castoriadis nos seràn alara utiles), e lo tresen es un occitanista que sap l’utilitat de las lengas e n’a fait constatacion sul terrenh, per bastir una societat al modèl occitan e pas francés.

Es un subjecte qu’ai agut de tractar al fial d’aqueste blòg… e que tractarai al fial de las setmanas venentas, abans lo debat installat per Ben Vautier al Conselh Regional a la prima venenta.

Catalonha dins la premsa, 24ore, Les Échos, per las eleccions.

S’espèra los articles per La Dépêche, Midi Libre, L’Indépendant, Sud-Ouest, JdPB, La Semaine (d’un pauc pertot), Le Populaire, La Montagne, Centre presse, La Provence, La Marseillaise, Nice Matin, Libération, Le Monde (dimenge), Le Figaro, etc.

E coma los avètz pas, vos cal anar veire la Tribune de Genève (mercés a un amic lector d’aqueste blòg).