Utilitat de la politica francesa ?

La question se pausa, perqué ? Lo 10 de mai lo jornal parisenc e catolic LaCroix aviá agut la bona idèa de nos recordar las afichas de las campanhas de quatre candidats a las presidencialas, quatre que fosquèron elegits.

Se remarca la color qu’arriba dins las afichas … e los tèmas “LA PAIX ET LA SÉCURITÉ”. Perqué los dos tèmas son jamai estats associats aprèp, e perqué la nocvion de securitat arriba sempre a cada campanha electorala, donc sense efèit real …

Ambe Nicolas Sarkozy avèm agut l’afichatge de la securitat, sense la realitat del terrenh ; ambe Jacques Chirac e Nicolas Sarkozy coma ministre de l’interior, avèm pas agut la patz dins las banlèga de lor Estat centralista. Ambe Jacques Chirac avèm agut confirmacion que la «França per tots» èra una fauçetat politica ; la descendéncia politica passarà pel Fouquet’s puèi dins un batèu Bolloré prèp de Malta lo diluns, alara en 2011 lo candidat putatiu DSK aurà mestièr de bel còp de moneda per reglar un problèma de quequeta a Nòva York, serà la seuna per aver un apartament en susvelhença permanenta e que la factura la pagarà el. Del costat del nacionalisme extrèma se podrà notar que la fortuna de la familha Le Pen es pron aisida per desvolopar campanhas electoralas pertot ambe candidats sortits dos jorns abans las inscripcions en prefectura ; tot es possible.

Se vei de mai en mai, que mai se vòta mai la casta es al poder parisenc. LaCroix a plan agut rason de presentar aquesta portada de premsa.

Se vei, ambe aquela portada, l’efèit de las causidas politicas dels ciutadans e de las ciutadanas de França, tranquillament son ineficacetats sancièras.

La fòrça tranquilla de la partidocracia fabrica los meteisses tèmas dins las campanhas, perqué l’ineficetat politica francesa es reala, reiala e republicana.

Se cal pausar la question del perqué ? Segurament pas per fauta de volontat dels elegits (lor cal donar una bona cara per un còp), nimai del sistèma que pòrta lo projecte politic (cal pensar que los miltiants i creson encara, vist que so nrenovelats sovent), nimai una administracion qu’es recrutada per èstre competenta… en foncion dels diplòmas, de las grandas escòlas, d’un saber governar segur dempuèi sègles (coma per las entrepresas, que, ela, i arriba a èstre competitivas sul mercat mondial, donc un mercat pron mai complicat) Alara perqué ?

La sola rason es benlèu que las decisions politicas, las loras gestions, e las loras aplicacions, son elonhadas de las realitats, tròp ? (la question es jamai pausada dins los mèdias parisencs, nimai dins los mèdias provincialistas) París es lo problèma, lo centralisme republican es lo problèma, fins ara, i a pas agut un sol partit politic qu’a trapat aquesta idèa politica e de la difusar dins las campanhas, perqué.

La causa es simpla : val melhor per aver lo poder, un poder unic, ambe una eleccion presidenciala centralizada qu’un sistèma complèxe per amanar lo poder. Donc, lo centralisme se lo cambiarà pas la partidocracia francesa, seriá se far harakirí.

Pel moment ai mandat a mantunes candidats a las eleccions presidencialas de las questions sul tèma, ai pas recebut cap responsa. Tornarai a mandar.

Un novèl camp per la destruccion de l’environa : “la mer françAIse”.

Dins un bilhet recent fasiái l’elògia d’un libre sobre la podrariá entre Cassanuèlh e Santa Liurada d’Òlt. Los bastiments se devián installar sobre una superficia qu’a voidat la populacion occitana e italiana sobre las carrièras del mercat agrèsta del Sud-Ouest, sense cap assegurança de benastruda economica futura. Lo militarisme francés trabalhava per la gloriòla francesa… sempre perdèm sobre aqueste terrenh, sempre dempuèi Sedan. 1939 èra la debuta d’aqueste afar minja-espacis-agrèstes-utiles, 2010 lo licèu agricòl installat a desfaut de la podrariá, prepausa filiara per estauviar las resorgas agricòlas, aprèp las aver destrusidas lo ministèri de la defensa a passat lo nenet al ministèri de l’agricultura ambe la dubertura dins las annadas 1950 d’una escòla agricòla, e uèi lo modèl tecnocratic ecologic. Dins aqueste modèl productivista podèm assegurar que las populacions localas, occitanas, son jamai estadas respectadas, e mantunes migrants i an trapat òbras malpagadas e castigs a mandres còsts politics, e re-expedicion politica cap als golaks novèls.

Donc lo productivisme còst sul long tèrmi a l’umanitat.

En sapient aiçò, uèi avèm un autre fenomèn que nos arriba :

La Tèrra estant una susfàcia limitada, los còrbs, o tecnocratas republicans, del mercat-Estat-nacion França son partits a las caças per assegurar de las resorgas mineralas a las entrepresas fargadas al temps de l’expansionisme bèl, resorgas que son supausadas fautar se seguissèm encara lo meteis modèl de desvolopament.

Es clar que se cambiam de mòbil cada doás annadas, aurèm mestièr de resorgas mineralas per poder telefonar (en mar o en Africa ambe las guèrras juntas), un instrument qu’existava pas vaquí dètz annadas. Parier pel terminal d’ordenator qu’ai emplec aquí per picat un tèxte sul bilhet… Es que cal cambiar aviat per aver de material nòu cada tres annadas ? Etc.

E coma cada còp que lo fenomèn es l’expression del nacionalisme francés, cal servar lo nivèl economic qu’avèm imposat ambe un grand projecte colonialista e republican, que d’unes qualifícan de democratic per la finala :

Per astre del nacionalisme francés, del mercat-Estat-nacion francés, avèm colonias pichonèlas d’oltra-mar, las podrèm destrosar en patz e de plen dreit republican, coma l’avèm fait per Occitània ; es aital que pòdi jà ausir los collaboradors del sistèma francés d’expansion del mercat-Estat-nacion, reial o republican… es aital que legissi lo títol de Le Marin.

Avèm jà destrusit las zònas de pescas prèp de las còstas, uèi damora las pèiras als fonds … o los contractes ambe lo Libians per aver de qué pescar.

Dinca quand s’acabarà aiçò ?

-°-

Las orientacions viticòlas dels vins occitans

Avètz segurament agut en mans, la mapa aquesta :

Aquesta mapa es la fotografia de mantunes fenomèn socials e professional de la produccion dels vins.

Dins la region Lengadòc-Rosselhon (Occitània centrala del sud e Catalonha del Nòrd), se creèt mantunas marcas dichas aital “Pays d’Oc” o de la marca “Sud-France” per agradar a sabi pas quin marqueting agronomic e viticultor.

La paradòxa es clara, ‘Sud-France’ èra una marca per eliminar l’expression “Pays-d’Oc'” vielhida, e sobretot gaire en adeqüacion ambe los vins catalans, pron identificats per la dinamica catalana del Sud. E alara la profession assaja de far adoptar la marca tolzana de “Sud-Ouest'” en i englobar los vins bascos… Sense los vins bascos, que pel moment an gaire mestièr d’aquesta associacion, lo Sud-Oèst seriá estat clarament aquela geografia d’Occitània, e plaçava Tolosa, Pau e Baiona sobre la mapa ; mas aital, avèm una vision francesa del marqueting, per una volontat de desvolopar lo mercat mondial.

Sapient que los vins de Bordèu e Brageirac an puslèu la costuma de capitar de se vendre aisidament, fins ara ? Veire l’article de uèi dins Sud-Ouest pel vrac roge de Bordèu, e las dificultats per un vièlh e istoric productor de 42 hectars …

Uèi se pensa a una marca per associar Aquitània e Miègdia-Pirinèus … Quí pensarà la marca, tecnocratas ? Aqueles qu’an desvolopar un sistèma agricòl qu’a enganat fòrça en Occitània, fins ara ?

Expression nacionalista espanhòla sobre France Culture uèi al maitin.

La convidada èra Sylvia Desazars de Montgailhard, a las  07:40, mèstre de conferéncia de Sciences Po, directriça del desvolopament de l’ESSEC, autora de Madrid et le monde (éditions Autrement, 2007) … Los autres èran Mathilde Alonso-Perez (en duplex de Lyon), Professora de l'universitat de Lyon 2 e doctritz en istòria economica, e per telefòne Juan Luis Simal (Madrid), istorian de l’Universitat Autonòma de Madrid.

Per parlar de Catalonha e Euskadi, France Culture li agrada sempre de fa parlar Madrid, e los partesans pòst-franquistas escampilhats pertot en Euròpa… Un tropisme politic regulièr. Aquel tropisme regulièr dona la paraula al pòst-franquisme, pron intelligent per negar d’o èstre, mas concretament las prepausicions son de paraulas sortidas de la doctrina francesa centralista (ambe una demanda politica clarament exprimida), donc un pauc l’aplicacion franquista per netejar l’Estat de las «lengas parasitàrias» ; es quaisment aital que Sylvia Desarzars de Montgaillard, concretament qu’es segurament d’esquèrra socialista espanhòla…, que presentèt l’afar a las questions inocentassas del productor de France Culture.

Los escambis Eurasmus devon geinar la populacion de sciences-po França, perqué cada còp es los meteisses exemples dels estudiants, «mos estudiants qu’an problèma ambe aiçò», perqué cada còp son ambe Barcelona un contra punt ideologic clar als corses de propaganda pòst-franquista suls tèmas lingüistics.

De cap manièra se faguèt una critica de la qualitat dels quantums estudiantins sobre los diplòmas que ne sortiscan, perqué ? Perqué aquí es lo nombre d’estudiants que risca de baissar, e donc la capcitat dels professors d’aver un nombre coërent per ensenhar, els.

La mesa en causa de lor ensenhament, es jamai la causa del problèma economic e societal en Espanha o en França, jamai. E çaquelà, se i a plan un ensenhament inutil en França es plan sciences-po. Se fabrica estudiants per renovelar lo sistèma de la partidocracia que pausa un problèma a l’economia, per èstre actors politics sense cap experiéncias de terrenh economic. Aquí en França, mas i a segurament corses d’aquel escantilh, de nivèl universitari, qu’an pas mestièr d’existir e que dona una vision rasseguranta als estudiants, mas que son endronas educativas e societalas, sense cap de critica d’aquel professorat mondialista e mondializant, de pensada autoproclamada universala perqué párlan anglés o espanhòl…

Lo problèma dels indignados de Madrid es pas l’ensenhament de las lengas, mas es aqueste tipe de professorat. La casta al poder es aquò lo problèma, la particula ajuda a melhor entendre quin tipe de societat lor agrada, lo pòst-franquisme lor es quasiment agradiu per çò que concernís la repression lingüistica espanhòla o castelhana.

Mas siam pus gaire rassegurat quora legissèm l’informacion aquesta, d’unes fan logança de Dieu, e d’autres de Franco, encara uèi :

L’imperialisme fabrica una ideologia e trabalha sobre l’ignorança per damorar al poder, universitat o politicians.

-°-http://www.vilaweb.cat/-°-

-°- www.avui.cat-°-

1939 / 1949 dètz annadas del mal francés en Occitània

Lo libre que vos vau parlar ara, es un libre agradiu de legir, sense cap de dobte es un roman de granda qualitat, sense qu’un problèma, es l’Istòria de mon país Occitània, maltractat pel sistèma francés de gestion territoriala de las vidas, del pòble occitan e de sa civilizacion. Una idèa e una gestion que deurián èstre condamnadas per totas las autoritats mondialas, e que, uèi, dona un nom a un licèu agricòl qu’i soi estat escolan sense conpendre realament la valor del títol qu’es estat donat al licèu Étienne Restat, lo qu’a marcat lo sistèma productivista agrèsta de l’endreit en bastissent l’afar sobre las escombreriás del sistèma administratiu francés, militarista, agricòl-productivista, joventut, etc.

Lo mal francés l’an suportat los «Républicains Espagnols» que mantunes parlávan catalan e qu’an aital trapat una aisina lingüistica per anar trapalhar als camps… Los autors an escampilhat mantunas expressions occitanas dins lo libre, coma un finestron a la sortida politica potenciala o expression del pòble martirizat per França.

Son las tres de la matinada, escrivi aqueste bilhet. Perqué ?

ES UN MAGNIFIC LIBRE

Es un libre que dona l’istòria d’un territòri tractat per una idèa senatoriala (a dètz piadas de las futuras senatorialas en França, es un libre que daissa pensar sul ròtle terrible dels sénateurs français) e que l’idèa es estada adobada per l’administracion francesa : son dètz annadas de mal francés en Occitània, sobre riba d’Òlt, bravament aprèp los chaples franceses dels “Bons Cristians” de Cassanuèlh, mas sobre un territòria bèl entre de la meteissa vila e Santa Liurada, una temporada entre 1939 e 1949 (mai o mens).

Lo libre farà la descripcion dinamica de las migracions de populacions que son estadas los esclaus de la dictatura d’una idèa senatoriala francesa e de la manièra de gerir l’idèa per l’administracion ancionalista francesa, en tèrra occitana.

Lo pòble occitan ne patiguèt, e pron intoxicat per la propaganda nacionalista e republicana francesa, s’es daissat tòrçer, dinca far crevar las bonas tèrras agrèstas, e la vida d’un país ambe sas cizilisacion e lenga.

Es un libre magnific per saber l’Istòria mondiala aplicada en Agenés, e devath la dictatura republicana e administrativa francesa.

Es un resumit de totas las messorgas republicanas o fachistas (per aqueles que se podrián pensar a la «normalitat» de uèi) donadas a la populacion per acceptar de crevar joiosament… Es tanben un resumit de las estrechas ligasons qu’i son entre aquestas mentidas oficialas e republicanas (mediatizadas, la causa es pas novèla), e l’Istòria del planèta, un tròç pichon mas que supòrta tot, supòrta dels movements d’idèa forana institucionala, e de las guèrras.

Es una confirmacion que França es una podrariá pel planèta (ambe lo personal politica e las seunas estructuras administrativas), e de totas las seunas estructuras res es bon de servar. Avèm çaquelà un espèr, lo libre es estat subvencionat pel Conselh Generau d’Òlt-e-Garona, benlèu que la majoritat en plaça se sap gaitar dins un miralh, mas, e pauc impòrta la color politica, lo libre confirma qu’i a res de gardar al sistèma francés.

Es un libre sense cap de dobte que seriá jà en filme per una television occitana s’èra jà existenta, e seriá jà un best seller de l’edicion en libre e DVD, se los poders èran occitans (juridics) en Occitània.

Es un libre que cal de faiçon urgenta tradusir dins totas las lengas europèas.

-°-

-°-

1939, al Suomiland, guèrra finlando-sovietica.

Lo VTC coma modèl de desplaçament, utile òc mas per quí ?

VTC, Velocipedic per Tot Camin… o l’«egalitat» republicana francesa, egalitat que ajuda París de sobreviure, de far sobreviure los seus budgectes centralistas.

Me soi pausat la question mantunes còps perqué la bicicleta es presentada sonque coma un instrument de léser, de la dimenjada, per exemple dins aqueste article, o a còps e de mai en mai per Occitània, coma un mejan unic de desplaçament.

L’article explica que lo velò arriba en vila. Cal dire qu’a Tolosa i es dempuèi longtemps, malgrat la qualitat de las pistas dedicadas, de qualitats maissantas, bravament mens de bona qualitat que las rotas. Cal dire que las rotas son utile per desvolopar una politica de decentralizacion que se podrà veire… De mai a Tolosa l’esperit velò es pas estat fabricat al meteis temps qu’une pensada pels desplaçaments collectius. La decentralizacion fabrica pas de pensada globala pels desplaçaments.

Me pausi çaquelà de l’utilitat de la veitura. La veitura es utila per poder se desplaçar sobre totes los territòris d’Occitània, car pel moment avèm pas gaire la possibilitat de pensar pendre lo tren + velò pertot en Occitània.

Mas i a una autra rason per l’existéncia de l’automobile en Occitània. La podèm resumir a un panatòri monetari reala de França en Occitània. Lo mai important radard de França es en Occitània, explica Sud-Ouest uèi dins son edition per totes los departaments de l’Oèst d’Occitània.

Un «radard iperactiu» explica la redaccion de Bordèu, mas que vòl dire iperactiu dins una region que se fabrica ges d’automòbil dempuèi sègles e sègles… e que l’Estat refusa la gestion pròpria de sos afars economics, od’una pensada economica pròpria que fosquèsse pas enquadrada primièr per las leis parisencas.

Aquò explica un panatòri monetari real, reialament republican, podètz rotlar en velò, aital en antijacobin, mas zo serà pas pertot, e donc l’automòbil vos serà necita, de mai se los desplaçaments nos pòdon raportar, iperactiu mai qu’al nòrd, aquí ont avèm los nòstres mejans collectius de deplaçaments, eficaçes, nos fotèm de vosautres, ciutadans sotmetuts al sud (Occitània) ; e sètz contents, alara… que votatz sempre pels partits de govèrn centralista francés.

Anè los Occitans podètz far de VTC, alara vos daissèm tranquilles. Nosautres aurèm una LGV que pagarètz tanben… çaquelà.

Gas de sistre : lo dangier del parlament francés per Occitània

Malgrat qu’aguèsse elegits en çò nòstre, gràcia a la partidocracia venguda del nòrd, podèm assegurar qu’i a un grand dangièr pel país occitan.

Zo sabiam jà, lo nombre es desfavorable per la bona politica pel pòble d’Occitània. Se mesuram en nombre, per ipotesi, se fasiam una majoritat dels deputats venguts d’Occitània, fariam sonque 1/3 del Parlament parisenc.

Donc, lo nòrd de l’Estat francés, los elegits del nòrd francés e francofòne (sonque), pòt imposar una politica a Occitània, lo sud de l’Estat francés.

Gaz de schiste tuera l’Occitanie 

E lo gas de sistre es un problèma, zo vesèm ambe los assages del Quebèc ; legissètz l’article de RueFrontenac sul tèma.

Mas nòstre elegits franceses, nombrilistas, an pas d’informacion del Quebèc, o creson sonque als informacion de TF1 e de Bouygues, qu’a interès a desvolopar sobre l’esquina occitana la destruccion del país nòstre.

Benlèu que los Occitans aurián de pagar un còp de mai un viatge als senadors franchimands.

Paris es un mercat-Estat-nacion que vòl escanar Occitània, lo mercat-Estat-nacion actual es una republica centralista e antidemocratica. Es clar.

Puèi vesèm un afar al Canadà, Quebèc, melhor explicada qu’a París, alara perqué aver mestièr de París per la gestion d’Occitània ?

Man-d’òbra republicana pel militarisme francés

Lo militarisme francés es fabricat per doás causas que son una evolucion dins lo temps, primièr desvolopar l’empèri, e aprèp Sedan, es protegir las dichas «frontières naturelles», alara... sabèm qu’es una construccion del mite nacionalista francés portat pels regents republicans franceses.

La guèrra de 14/18 aurà vist florir una industria d’Estat militarista francés, elonhat de las linhas del front, en Occitània èra perfait. En Val de Garona èra plan lo primièr còp que l’Estat centralista s’interessava a l’industria al país nòstre, per l’aiga de Garona o de l’Òlt.

Quora l’empèri francés se desvolopa, aprèp 14/18, aprèp aver atudat la republica sociala que se voliá fabricar en Lorrena-Alsàcia, lo militarisme fabriquèt la guèrra dins las colonias d’oltra-mar (lo continent europèu èra pacificat per Paris), l’expansion nacionalista e republicana francesa se contunha oltra-mar. Las podras seràn necessàrias, e alara aurà calgut encara mai voidar los campèstres.

Pendent que mantunes immigrants politics italians crompávan las bòrdas occitanas, entre 1920 e 1930… la man-d’òbra semblava pas fautar. Lo sistèma emplenava París de sas mans-d’òbra occitanas, e voidava un sistèma economic agrèsta encara pron viu, mas en dificultat coma l’a poscut mostrar la guèrra del vin de 1907. Mas coma cada còp l’Estat francés aurà pas res resolgut las problèmas occitans, levat en prepausar la migracion cap a la santa capitala, donc l’abandon del país coma solucion, e alara la destruccion de las raiças socialas occitanas. Aiçò es França : la destruccion de l’umanitat e las civilizacions.

Los metòdes èran meteissas pel mitan agrèste dedins lo fosc regime estalinian de l’aprèp 1917… els qu’avián lo modè l1789 en cap. Lo soviet destrusís lo monde agreste autanplan que lo regime republican francés.

Puèi, las raiças socialas basca, espanhòla e catalana, seràn lo novèl regime antirepublican franquista qu’o farà desraisigadas lèu, e alara las migracions forçadas d’«Espanhòls» faràn Occitània d’una autra manièra, e França castigarà dincal moment que seràn utilas...

Aqueste libre presenta ambe documents originals lo trabalh dels "républicains espagnols" en Agenés dins las podrariás de la guèrra de 14/18, puèi de 1938/39...

Aquel libre baila una explicacion longa a totas las placas o monuments que fan la representacion d'aqueste emplec de l'Estat francés de la man-d'òbra fragila "espagnole"... aprèp los camps, èra la podrariá de l'Agenés, a Cassanuèlh o Santa Liurada. Edicions Bords du Lot ambe l'ajuda del Conselh Generau d'Òlt-e-Garona, d'esquèrra.

La memòria fins ara èra pas sancièra, o sovent manipulada politicament per sindicalistas de la CGT, o l’extrèma esquèrra republicana espanhòla, veire mantunes militants del PSOE en vila tolzana. Aquesta memòria es l’Istòria d’Occitània, malgrat França. Per la CGT, lo melhor es estat de produsir quin que fosquèsse la finalitat de la produccion, es aiçò qu’agrada al capitalisme centrlaista francés. Els tanben debutan un cambiaments d’estratègia, mas sobr eun territòri cremat pel centrlaisme e pel productivisme militarista, an pas encara la solucion del pichonèl govèrn local per estauviar las errors del passat.

Uèi, la comuna de Tolosa, d’esquèrra e republicanista, presenta coma una avançada la politica d’installacion de bòrdas dins l’aglomeracion tolzana ; es vertat que la localizacion de la produccion del minjar tòrna a èstre una utilitat per la borgesiá francesa, o assimilada. Aurèm perdut un sègle ambe politica centralista que sábon pas qu’es utile de saber viure sobre un territòri, sense violéncia o sense produccion de la violéncia.

Aqueste libre conta istòria particulara, es evident, mas es tanben un libre que pòrta una universalitat per l’Istòria d’Occitània, ambe totes los migrants que l’Estat militarista e centralista francés nos a causit per viure en çò nòstre, e i viure ambe una convivialitat occitana qu’avèm pel moment pas perdut, levat quora se vòta per l’extrèma expression del nacional-expansionisme francés, lo FN o la ligue du Sud.

Un conselh : picatz sul libre per aver lo ligam e l’endreit per crompar lo libre, per saber l’Istòria d’Occitània, d’un pòble de migrants qu’es vengut en çò nòstre per la fòrça de l’extremisme centralista espanhòl.

Barack O’Bama dintra en Irlanda e amb lo gaelic coma aisina diplomatica

La venguda de Barack O’Bama (ortografia respectada) en Irlanda per rason de raiças familhalas irlandesas, pichonas mas importantas pels Estats-Units d’America del Nòrd. Totes los mèdias britanics ne parlèran ; los mèdias gaelics tanben, totes en directe.

L’abilitat de Barack O’Bama es clarament installada dins un juec lingüistic ambe l’irlandés, lo gaelic d’Irlanda.

Imaginatz un Barack O’Bama d’origina occitana, se sonariá Barack DuponLahitte, e arriba en Gasconha per un pelegrinatge dins un vilatge de Bigòrra, desconegut fins ara de la premsa mondiala, Banhèras.

Alara passa per Lorda e sortís un discors per explicar al mièg de l’anglés : “I’m hear ton send you «un Adishatz» and also «que sòi lo president dels Estats Units»”… Un pelegrinatge seriá lèu installat en suplement per la ciutat occitana del pelegrinatge.

Plan evidentament seriá estat passat a l’Elisèu abans, puèi al Conselh Regional, mas la finalitat de son vilatge seriá estat son vilatge de naissença del gran-gran-gran-gran-gran-gran anjòl !

Alara pòdi mesurar aital la volontat dels Franceses de refusar tres mots en occitan dins una frasa sobre Facebook, e es pas question de diplomacia, n’en vòlon pas una traça, son pel netejament quimic net e segur, l’eliminacion sanciera, sense cap de dobte coma Hitler li agradava d’eliminar los Josius, los Gais o los Ròms.

Mesuram ambe O’Bama que, amai d’aver raiças gaelicas irlandesas, ne sap l’interès politic bèl e segur a un respect bèl per la diversitat lingüistica.

En Irlanda signèt sul libre de la presidéncia d’Irlanda, gaitatz la lenga emplegada en cap del libre : es lo gaelic, solament lo gaelic.

Se cal recordar la frasa de François Mitterrand qu’a trapat l’interès del gaelic irlandés de pauc utilitat coma lenga oficiala en Euròpa, e zo faguèt dins l’endreit lo mai democratic d’Euròpa, lo Parlament de Straßburg/Estrasborg…

Las mentalitats dels socialistas sul tèma an gaire cambiat, Barack O’Bama mostra la via del respect lingüistic, benlèu un biais de far qu’es estrangièr a fRANÇA, «per rasdon d’egalitat republicana» qu’es un netejament etnic al favor de la sola casta parisenca que ela aurà dreita de causir sa lenga e de las nos imposar ambe totes los mejans potencials.

En fRANÇA donam la paraula politica d’Espanhòls, ambe nom basco, que son capables de botar d’alcòol sobre un fuòc politic basco. France Culture donèt la paraula al cap redactor de Cambio16 per donar la descripcion de la situacion en Euskadi, faussa e manipulada.

Evidentament, la fòto politica d’Euskadi agradèt a la redaccion de France Culture, soi pas segur que seriá pas estada melhora per un jornalista de France Bleu a Baiona… Mas aquel l’an pas entrevistat, malgrat la volontat de grope RF de far foncionar son grope.

Se trapa que BILDU a ganhat las eleccions en Euskadi e qu’aquò fa páur a Madrid e París. Barack O’Bama a saludat los pacifistas irlandeses, un modèl qu’Espanha li agrada pas.

Es que cal que Barack O’Bama venguèsse a Madrid per reglar problèmas pòstfranquistas ? O a París per potingar los nacional-expansionismes franceses ?

Lo pòble de Vielha tòrna PNA-CDA al Conselh Generau d’Aran

E a Vielha las causas damóran coma èran… ambe 45 % de votants. En Aran, lo PP a jamai votat PSC…

La resulta del Conselh Generau serà donada a l’eleccion del Síndic d’Aran. Se pensa qu’i aurà cambiament.

Ségolène Royal : République française… egalitat ?

Dins la «guèrra» dels projectes al Parti Socialiste francés, soi dobtós, mas es que cal pas èstre dobtós per totes los actes politics modèrnes, o per tot acte de societat, collectiu, d’un collectiu nacional qu’es un impèri que podrà pas longtemps amanar correctament la democracia, se la tòrna pas dimensiona ?

Donc, per dobtós seriosament, cal pas aver páur d’anar veire sul terrenh, veire dins las reünion publica, veire quí pòrta un projecte, de quina manièra es presentat (l’avèm jà fait), de quina manièra s’adiciona ambe los mots de la lenga imperiala.

Ségolène Royal se fa esperar ambe un cantaire espanhòl de Tolosa, avèm agut dreit a un flamenco, una sevilliana e un «Oh Toulouse» de Nogaro.

Sul pupitre de l’intervencion, corsa al maraton de la candidatura socialista, i a notat «La Force Citoeyenne», ne cal de fòrça per contra l'o tsunami de sondatge que díson qu’a pas cap de chança politica de passar l’eleccion al Parti Socialiste.

Los primèra es un moment d’encontre ambe los Franceses que díson dins los mèdia ; ai pas encara comprès ont se passava aqueste encontre.

Mas parlèm del contengut del devís.

Al mièg del «Ségolène Présidente», se podrà ausir la debuta de devís «Cher amis, camarades» … puèi dintrèm dins lo còrs del messatge portat als militants : «tous nous rassembler» la division sembla encara una descripcion que fa páur, o un fren a l’accession al poder.

Se parlarà de «quatre annadas d’infèr» pel «peuple français», segur aquel que canta en espanhòl a Tolosa.

Ségolène saludarà «los joves d’Espanha» dins l’Euròpa en crisi. Se farà aital una referéncia al Partido Socialista Obrer Español, coma un exemple, una paradòxa (?), e sobretot per sa preséncia dins la sala de Barcelona a Tolosa, lo PSOE es activista per far votar a Tolosa, la bandièra republicanista francesa s’explica aital melhor. Sabèm aqueste maitin la resulta de las eleccions espanhòlas e sabiam las resultas de las politicas economicas socialistas a Madrid e sas manifestacions estudiantas, dintrar las manifestacions per portar un messatge popular dedins l’Estat francés pels socialistes, me sembla aquò tanben estranh.

Las pòrtas son duberta : lo «pòble» (al singular) a «lo mal de viure», una critica sobre la sentat per desvolopar una descasuda francesa al nivèl de la filiara sentat, del primièr reng al 11en reng mondial, e es vertat aiçò es degut per la politica del govèrn, mai tanben a l’impossibilitat de produsir e donc d’estauviar dins lo sistèma europèu que los socialistas an causit per nosautres en téner ges compte del referèndum que lo non aviá ganhat, e que la tecnocracia denegava la valor.

«On disait les socialistes battus, nous sommes là», nombroses, es vertat … una vertat pastada de nostalgia. Es estonant de veire tantes monde, tanta nostalgia. Lo «pòble» francés es nostalgic ? Per sempre ?

L’inèrcia es vertat, una causa que critica Ségolène Royal ; lo daissa-far del liberalisme de dreita o d’esquèrra es l’inèrcia de l’Estat, mas l’Estat sanctificat es lo projecte de las bandièras installadas dins l’aula ?

Alara cal OSER L’ESPÉRANCE …

Zo dirà dos còps, cal d’espèr, es vertat, car cal «la promessa republicana l’a destrusida la dreita».

Cal esperar que fosquèsse vertat, esperança. Es un mot occitan ?

La bandièra aurà la rason de sas preséncias : contrar lo devís del FN dins lo public de las banlègas, qu’an pas que la television per saber pensar en politica, es alara aisit de bastir una preséncia per explicar als ciutadans inocents. Es «le drapeau de la révolution», se sap pas de quina revolucion, la primièra partida, federativa o pre-bonapartista, robespierrista ?

Se farà l’associacion de tres mots : République, Résistance, Patriote. RRP, aprèp RPR… Aquí la frasologia èra adreiçada al public del Parti de gauche, lo meteis nacionalisme de las bandièras.

Avèm pas poscut saber se ambe las frasas de La Marseillaise, contra los pòbles europèus en lor prometent la via sangnosa, avèm un projecte novèl ?

Per contra avèm la confirmacion que lo projecte francés es enganador sul subjecte de l’egalitat : «il n’y a pas de république sans égalité», caldrà explicar la diferéncia entre egalitat e uniformitat, o explicar perqué una casta de rics pòt arribar al cap d’un partit per èstre estat un candidat putatiu.

Puèi tornèm als militants, «quora l’unitat fauta, la victòria fauta», es una frasa que ajudarà los ciutadans de comprendre perqué quora las causas van quitament pas correctament per desvolopar una politica al govèrn, los elegits del Parti Socialiste se cálan. Criticar es far perdre. Perqué ? Perqué lo pòble pòt pas bastir un rasonament poltiic. Quí vòl un «pòble» d’inocentàs que s’en va votar en jòia, sense questionar…

Espèri las meunas responsas a las questions despausadas sul site Internet de Désir d’Avenir, lo site oficial. Pel moment,compreni pas coma i pòt aver un escambi ambe la vida de cadun e un retorn al personal politic per bastir un programa, soi en cerca de la solucion.

Avèm enluòc : «lo concors de sondatge fan pas l’eleccions, lo poder es vosautres que l’avètz… prenètz e daissètz pas caser»

Espèri las responsas a las 9 questions pausadas sul site de Désir d’Avenir.

Contrar l’argumentari UMP-Sarkozista es simplista, Ségolène Royal explicarà coma farà de faiçon trinari, aquí tanben las solucion son per tres… Un concepte francmaçon tot aiçò.

«las eleccions presidenciala son pas un combat de gladiator, mas son ciutadans que se vòlon rebertar dins las valors de la republica» Las valors de la republica, quina ? Aquela que França desvolopa dempuèi 200 annadas ? Per mantunes Occitans e per mantunas Occitanas, es alara NON. Per la fraternitat, sabèm qu’es estada emplegada sonque per aver bons soldats, coma avèm bons militants de la partidocracia. Per l’egalitat de las lengas, sabèm qu’es l’uniformitat lingüistica, e las lengas son l’aisina per exprimir tala o tala democracia, la lenga francesa tricolorada es alara l’anma occitana destrusida. Per la solidaritat, gausi pus ne parlar quora se lista la fortuna d’un DSK… candidat putatiu e talament ganador un còp èra, coma s’èra vaquí un sègle.

Lo seu programa serà pas alara un catalògue de solucions, 101 solucions la chifras èra presa. Lo marqueting politic fabrica de mal per l’ausir.

De còps fasèm bilhet que pòdon semblar autanplan inutile que lo libre sobre l’amor de Badiou.

-°-

Complement d’informacion d’una reünion publica que se ne parla pas tanpauc (tot subjecte dificile, se ne parla pas al Parti Socialiste), per evitar de confondre “développement durable” e ecologia.

 

Pendent la reünion de Tolosa, Ségolène Royal a fait parlat un representant de Pierre Cohen, capitola de sa municipalitat… sul tèma, per explicar qu’èra contra e que la supression del nuclear èra cap utopia.

-°-

Entre dos bilhets sobre Ségolène e…

Perqué lo nom es pus en boca dels socialisats franceses, la descripcion de la casta… socialista que vòl lo poder.

Pel contengut del discors de Ségolène Royal, lo cal relativiza a la lum de la fortuna dels dos aucèls qu’avèm aquí, e qu’èran la causida del sondejaires per nos far creire qu’èran cridat pels Franceses per èstre los magnifics aucèls per èstre a L’Élysée per remplçar dos autres aucèls.

Lo ressentiment dins l’istòria a trapat un autre capital, lo socialisme francés. Marc Ferro ne farà un autre libre ?

Al poder son complicats o dangieroses pels pòbles d’aqueste planèta ?

Aital se cal recordar que la bandièra blanca dels reialistas franceses en 1788, èra tacada tanben del meteis biais que lo blau-blanc-roge de la republicana… françAIaise.

Podèm tanben notar lo tèxte d’un grand socialista sul tèma :

« Ah DSK. L’esquèrra que perd (encara) en 2012, lo PS sempre atanben engabiat dins la lenga de fusta d’un Harlem Désir. Sarko qu’exulta e qu’espèra un neneton. Lo FMI descapitat. Grècia en desfaut de pagament. L’èuro que trantalha,  Portugal qu’espèra, puèi Espanha ambe las manifestacions al modèl Printemps du Jasmin, e tot çò que arribarà encara que se veirà pas venir. DSK es una crisi mondiala per el solet.» Didier Lestrada… dempuèi Paris, la santa capitala, ont se pensa que la casta representa lo monde, lo planèta politic mondial.

Boicotar la democracia ?

Un jornal qu’es jamai estat del costat dels democracta titola sul tèma “boicotar la democracia”… me sembla qu’amerita un comentari.

I a pas mai grand anticatalanista qu’aqueste jornal, donc i a pas mai antodemocratic qu’aquesta redaccion en cap.

La portada d’aqueste jornal se divizarà en dos : la partida DSK, escandal a l’aficha per un politician plan conegut per èstre engatjat politicament del costat socialista, puèi las manifestacion d’estudiants que fan la grèva per criticar lo sistèma poltiic qu’a pas sabut gerir l’economia e los desvolopament de las entrepresa dins un contèxte europèu de liberalisme agut simbolizat justament per lo FMI dins los Estats africans, puèi ara europèus.

La democracia se podrà desvolopar ambe un sistèma colonialista d’Estat centralista ? Cornelius Castoriadis, en fasent la descripcion de la democracia grèga, explica que non.

La democracia es pas un sistèma de votacion e los partits qu’acompanhan.

La democracia pòt èstre portada per una dimension umana dins las relacions entre los pòbles. Los sistèmas jacobins, elonhats dels pòbles, se podrà jamai titolar de democracia.

Lo sistèma liberal, prezat per la redaccion de la Razón, es un sistèma que l’economia mana fòra las decisions dels pòbles, que fosquèssen sotmetuts o imperialistas.

La democracia se podrà pas biocotar, mas podrà èstre un mite dins mantunas situacions : – dictatura que fabrica partidocracia illusionàrias (ex: Tunísia, etc.), – la partidocracia centralista espanhòla o francesa, – l’imposicion armada d’un poder d’Estat, – los soviets obrièrs (totes los Estats de l’Euròpa de l’Èst s’autoproclamavan «democracia populara»), – quora las accions dels govèrns son presa en foncions dels interès particulars de las entrepresas (en sistèma de lòbis entrepresarials, sistèma qu’agrada a la redaccion de La Razón).

La Razón manipula autanplan que los jornals gratís distribuat a Tolosa per aquesta temporada : 20 minutes (imprimat per La Dépêche) o Direct Toulouse (grope Bolloré), Métro es puslèu de mens criticar… Veirèm aiçò en seguida d’aqueste bilhet, dimenge maitin…

-°-

Royal, soi estat veire una candidata

Lo darrièr còp per las eleccions presidencialas passadas ai mancat de visitar totes los candidats. Aquí preni d’avança, soi estat veire una candidata a la candidatura partidocrata, aquela del Parti Socialiste francés.

Ségolène Royal èra en vila, dimenge vrespal per la picto-charantesa candidata socialista francesa.

La visita del Miralh s’imposava, Christine Lemorton l’acompanha, e l’elegida en carga dels desvolopaments duradièrs a la comuna tanben («per representar Pierre Cohen, se Martine Aubry es elegida, aquel serà ministre…). Lo pòble es estat rencontrat, sèm salvat.

La visita del Miralh, un «barri abandonat» pel govèrn, aurà durat, una ora de mai que previst; los militants podràn esperar.

La debuta de la reünion, es de dire a l’ora (15h00), pas mai de 150 personas dins la sala, puèi pauc a pauc, 15 minutas per 15 minutas, 50 personas e l’organizacion se carga de trapar cadièras.

Podèm aital admirar lo decòr, los tres triangles installar sobre un linçòl blanc en cap de sala, tres triangles de las colors nacionalistas francesas. Ségolène Royal explicarà lèu perqué son aquí, dins una ora…

Podèm tanben verificar los tèmas de sa campanha interna :

Un messatge per la classa sociala persenta dins la sala, qu’espèra la candidata. Un messatge tanben als militants que son estats decretats “citoyen” vigile, “la force citoyenne” sul pupitre dels discerses; avèm l’explicacion lèu : es per far votar melhor que lo darrièr còp. Cal remarcar que lo nombre de vòts per Ségolène Royal èra superior al nombre de vòts per François Mitterrand en 1981… Cal remarcar que lo nombre d’electors a aumentar tanben.

Esperèm … e cerquèm las cadièras.

Las taulas reservadas son aucupadas…

S’espèra la candidata, lo nombre de militants sembla inesperat… Lo comitat d’organizacion es un pauc leugièr, mas fòrt content de la vrespada. L’aiga espèra a l’entrada, cal long serà lo temps per esperar la candidata.

Lo temps de gaitar melhor l’aficha de la pre-campanha socialista… Simpla, artesanala, minimalista, e volorizada en blau, blanc e roge.

La candidata arriba ambe las colors del vestit inversat, uèi, camiseta blanca e vesta roja… sul triangle blau, serà mediatic. Quasiment un nívol de jornalistas, camèra, canon o estílo en man, arriba ambe la candidata, e «los elegits» (pauc çaquelà).

S’espèra Ségolène Royal… la sala es plena, las cadièras fáutan.

Ségolène Royal arriba, lo comitat Désir d’Avenir es a la pòrta per l’arcuelhir, ela e los elegits.

Es lo torn de França de Ségolène Royal, Nancy mantunes jorns abans, dins la premsa parisenca èra Lyon en fin de setmana, e ara Tolosa. Martine Aubry, la candidata putativa, es estada a Tolosa dins la setmana, encontre ambe los capolièrs dabans la premsa ; s’espèra François Hollande. Se podrà alara verificar los sostens de cadun … legitimistas ; los cap-elegits socialistas sostènon Martine Aubry ; per François Hollande, lo novèl candidat chouchou dels mèdias sondejaires (criticat per Ségolène Royal), es Kader Arif, lo deputat internacional europèu. Per Segolène Royal es Christine Lemorton, la deputada eficaça e de terrenh per Tolosa, que non cumula mandats.

Ségolène Royal arriba :

La nostalgia tòrna dins la sala Barcelona de Tolosa, un pauc isolada, mal senhalada e sense cap luòcs per daissar un VTC… Se podrà entendre un «Ségolène Présidente», dins un version feminine que sembla pas èstre decretada aprèp dimenge passat. Dimenge maitin la premsa mondiala parla de DSK, totas aquesta setmana se ne parlarà pertot, levat a la sala Barcelona de Tolosa aqueste dimenge.

«Vous ne semblez pas sonné, vous êtes bien là et fort» explica Ségolène Royal per debutar son discors de 40 minutas, aprèp los discorses de Christine Lemorton e una conselhièra municipala encarga oportunement del desvolopament duradièr.

Puèi arriba l’explicacion de la bandièra presenta sobre l’estrada, lo punh e la ròsa i son pas. Perqué daissar la bandièra republicana francesa sense qu’al FN ? Perqué daissar l’imne «simbolic republican» francés defòra de las salas (çaquelà se cantèt pas, sèm plan dins una eleccion socialista intèrna – e aquò m’estauvièt de sortir de la sala).

Vos daissi pensar lo discors e los elements claus, ne farai un autre bilhet…

Vaquí que la candidata acaba son devís :

Lo quioquièr de Sant Pèire a Tolosa parla de la madòna de las eleccions, un client del quiòsque s’estona de l’aver aquí tant prèp e talament discreta (es l’efèit de la sala Barcelona segurament), podèm veire sobr ela fòto que lo qualificatiu es gaire exsagerat.

E contrariament a çò qu’es dich (comunicacion en anar e tornar), es pas estat un moment de comunicacion a sens unic, de la candidata cap als electors-militants.

Occitània : solidaritat e esperitat d’entrepresa.

Sovent los Franceses an un castig simplista de donar a l’idèa d’Occitània, la fauta de solidaritat, zo pòdon far perqué an pas cap estudis sul tèma, castiga, castiga ne damorarà sempre quicòm dins un contèxte mediatic plega-esquina… Per contra l’actualitat pòrta sovent los arguments contra, e especialament en matièra de solidaritat e d’esperit d’entrepresa Occitània es sovent en avança suls ments de las escòlas de comèrç franchimandas.

Un jorn l’entrepresa L’Occitane en Provence serà tanben solidari ambe la lenga occitana, mas pel moment avem pas l’estructura fiscala per aiçò far.

L’entrepresa provençala es installada sul mercat mondial dels accionariats del Sud-Èst asiatic…

Es una entrepresa de nivèla mondial e solidari, mai tanben una raiça de riquessa per Provènça.

Es realament important d’aver mai de poder en region occitana.

LGV/TGV o linha classica e Pandolino

Enfin una organizacion entre las companhias nacionalistas de tren per desservir Brussels e Straßburg, Zürich ... enfin una linha ralh importanta que passa pas per París ! Lèu aurèm una linha Straßburg, Lyon, Marselha/Niça, Narbona, Barcelona o Tolosa ?

Per astre, la podèm pensar possible car lo CR de L.-R. aurà près sas responsabilitats per finançar la partida Nimes/Narbona/Perpinyà, finançar solet.

Es clar que la LGV atlantica novèla aurà inconvenients clars : lo temps de fabricacion, – lo còst, – la destruccion de tèrras agricòlas, – desorganizacions umanas, per un avantatge segur, favorizar las entrepresas que sosténon la partidocracia.

La causida de pandolino entre Brussels e Straßburg/Zürich es estada longuassa, mas es faita e l’installacion de la linha aquesta es de notar car passa pas per París…

-°-

Mas concretament avèm pas encara lo continent coërent pels desplaçaments pel ralh, un jornalista alemand l’a probat en préner lo tren a l’estacion de Bielorússia a Moscó dinca Niça, linha qu’a ameritat un comentari sobre aqueste blòg jà, ambe un grand espèr, espèr que sembla destrusit per l’article prepausat.

L’article es publicat aquesta setmana dins lo Courrier International en lenga francesa.

la linha passa pas per París, encara una autra. Car es clar, França es la clau logistica europèa, mas li cal pas passar per París, un trauc logistic.

-°-